پورت گذاری در کشورهای پیشرفته جهان برای شیمی درمانی بیماران از تخریب رگ‌های محیطی و ایجاد مشکلاتی بیشتر برای بیماران جلوگیری می کند. تزریق مکرر در افرادی که نیاز به شیمی درمانی دارند، باعث سوراخ کردن رگ های مختلف آنها و همچنین سوزش، درد و سرخی پوست بدن می شود که علاوه بر این موارد باعث از دست دادن رگ های محیطی و مشکلات جدیدی برای این بیماران می شود. یک لوله ی فی یا پلاستیکی زیر پوست فرد بیمار کاشته شده و از راه یک لوله به رگ مرکزی بدن وصل و تزریقات وریدی مثل شیمی درمانی به راحتی به وسیله آن انجام می گیرد.
اگر کاتتر پورت در محل قفسه سینه قرار بگیرد بهتر است زیرا در حالت به عروق ژوگلولار و ساب کلاوین نزدیک خواهند بود. نوک کاتتر دقیقا در نقطه ورود ورید و ناکاو فوقانی به قلب قرار خواهد گرفت.
با استفاده از پورت می توان به راحتی به ورید های مرکزی دسترسی پیدا کرد. این پورت ها در زیر پوست قابل مشاهده و لمس نیستند و قطر آنها بیشتر از ورید های اطراف می باشد. برای پورت گذاری از ورید های ناحیه ی ترقوه و قلب بیشتر استفاده می شود.
جراحی پورت گذاری سرپایی می باشد که بعد از چند ساعت بیمار می تواند به منزل برگردد و در شرایطی استریل در اتاق عمل و با بی حسی موضعی زیر پوست کار گذاشته می شود و با استفاده از نخ قابل جذب از طریق شیوه پلاستیک بازسازی می شود.
اگر فرد بیمار به درستی از پورت مراقبت کند تا انتهای دوره شیمی درمانی و تا ماه ها در صورت وم قابل استفاده می باشد.
جراحى بیماریهاى تیروئید و سرطان تیروئید
جراحی پورت گذاری یا تعبیه کاتتر پورت براى شیمى درمانى